De daiquiri, beter laat ontdekt dan nooit

Het is eigenlijk te belachelijk voor woorden en een beetje vreemd ook, maar op Cuba heb ik pas mijn eerste daiquiri genuttigd. Ik sloof me af en toe behoorlijk uit voor tikidrankjes met meer dan 10 ingrediënten, maar het in elkaar zetten van iets basaals als een daiquiri had ik gewoon nog nooit gedaan. Waarom? Eigenlijk geen idee, misschien dat ik dacht dat het niet zo bijzonder zou zijn. Raar, want het is niet voor niks zo’n enorm populaire cocktail.

Nu heb ik ze daar in het thuisland van deze cocktail natuurlijk op vele verschillende manieren gedronken, de één duidelijk beter dan de ander. Maar ik kwam er in ieder geval achter dat die dingen best heel lekker kunnen zijn. Dat vroeg natuurlijk om verdere verkenning na thuiskomst. En dat heb ik gedaan. Ik ben eerst maar eens begonnen met een basisrecept (uit Robert Hess’ The Essential Bartender’s Guide deze keer). Heerlijk.

• 2 oz witte rum (Havana Club)
• 0,75 oz suikersiroop
• 0,5 oz vers limoensap

Schudden en strainen in een cocktailglas.

Daarna was het natuurlijk tijd om variaties uit te gaan proberen. Ik ben daar nog lang niet klaar mee, want er zijn er erg veel. Alle cocktailgidsen bevatten er wel een paar, en er zullen er ook talloze op internet circuleren. Ik heb er inmiddels een aantal geprobeerd, met name uit de boekjes van Jeff Berry.

Een aantal korte observaties:

Royal Daiquiri (Intoxica)
Zeker niet onaardig, maar de toevoeging van parfait amour maakt het er voor mijn gevoel nou niet bijster lekkerder van. Hoogstens wat rozer. Kan ook te maken hebben met het feit dat ik geen groot fan ben van parfait amour. Next!

Don’s Daiquiri (Grog Log)
Eigenlijk gewoon een reguliere daiquiri met honing in plaats van suiker. Ik vind de honing persoonlijk de smaak niet ten goede komen. Ik weet niet precies wat het is, maar het voegt bij mij niet helemaal. Het scheelt qua smaak niet veel, maar doe mij toch maar het origineel dan.

Lychee Nut Daiquiri (Grog Log)
De meest creatieve (en bewerkelijke) uit het lijstje tot dusver, door de toevoeging van hele lychees. Dat betekent dat dit dus door de blender moet, maar het is niet anders. De eerste keer ontdekte ik na afloop dat ik toch de lychees (uit blik) toch even beter schoon had moeten pulken, want er zat troep in het eindresultaat. Dat drinkt irritant. De tweede keer beter wel op gelet. Het oordeel? Mwoah. Beetje slapjes, geen hoogvlieger. Misschien als je groot lychee fan bent dat dit je ding is, maar voor mij niet helemaal. Los van het feit dat een frozen daiquiri een stuk minder prettig drinkt als je het mij vraagt.

Hemingway Daiquiri (The Essential Bartender’s Guide)
Mijn voorlopige favoriet. De toevoeging van grapefruitsap en een beetje maraschino likeur is gewoonweg briljant. De  maraschino verrijkt subtiel de smaak en de grapefruit maakt ‘m extra fris.

Gold Cup (Grog log)
Deze kende ik al langer en vind ik ook al tijden erg lekker. Dit was vaak mijn drankje om naar te grijpen als ik behoefte had aan een simpele en niet al te grote cocktail. Het is alleen zaak om niet per ongeluk uit te schieten bij het doseren van amandelextract, omdat dat dan erg snel heel erg gaat overheersen (is me wel eens overkomen). Die drie druppels zijn echt genoeg, geloof me.

Derby Daiquiri (Grog Log)
Niet doen. Jus d’orange is best lekker, maar niet in een daiquiri. Zeker niet een vol ounce op zo’n klein drankje. En waarom blenden?

Ik ben nu al benieuwd naar de inhoud van Beachbum Berry Remixed. Nog even geduld…

Oh, en ter vermaak tenslotte: echt zo verschrikkelijk slecht, hilarisch… Filmpje!