Gratis spullen, aflevering 1

Zoals jullie ongetwijfeld ook in het gastenboek hebben gelezen, heeft het hebben van een weblog voor het eerst geresulteerd in gratis spul. Alcoholloos spul, dan helaas weer wel, maar toch leuk. Via het PR bureau dat belast was met de Nederlandse introductie, kreeg ik op kantoor uiteindelijk twee flesjes POM Wonderful 100% puur granaatappelsap overhandigd. Het schijnt in de States behoorlijk groot te zijn, en blijkbaar was nu de tijd rijp om ook de Nederlandse markt te bestormen. Bij een PR campagne hoort natuurlijk allerlei wervend materiaal over hoe geweldig en gezond het allemaal is. En als ik alle flyers en aanverwante materialen mag geloven, leef ik minstens 5 jaar langer als ik dit spul maar vaak genoeg drink. Lekker interessant allemaal, het gaat mij gewoon om de smaak.

Ik kocht eigenlijk maar zeer zelden granaatappelsap, omdat er (voor cocktails) eigenlijk niet zo vaak om gevraagd wordt. Grenadine, dat wel, maar da’s toch iets anders. Als ik het koop, haal ik altijd Dimes bij de lokale Turkse buurtsupermarkt. Hoe verhouden ze zich tot elkaar? Nou…ik ga gewoon meewerken aan de PR machine: de POM vind ik duidelijk lekkerder. Het is fruitiger, iets wranger, en heeft een beetje een bite, voor zover vruchtensap dat kan hebben dan. En het verschil was best groot eigenlijk.

Bij de afgelopen Tiki Time heeft Lonn kunnen genieten van één van de receptjes van de officiële website, POM Julep. Vond ik zelf ook erg fris en fruitig en lekker. En op een barbecue een paar maanden terug had ik de Deep Love al eens gemaakt. Die was ook zeer prima te genieten en heb ik dus nog eens gemaakt, maar nu met dit spul dus. Enne…ik vind ‘m weer lekker.

Ik ben wel om eigenlijk. Het is natuurlijk een beetje afhankelijk van hoeveel het moet gaan kosten in de supermarkt straks, maar anders heb ik een nieuw merk gevonden. En de flesjes zien er ook nog eens leuk uit.

Einde SPAM.

Tiki Time #10

Vrijdag 17 juli is het goed weer voor de tiende Tiki Time onder wuivende coniferen. Present zijn J. de Strandkammer, Citrus Ciel, Pineapple Pipa, Lonn Island Ice Tea, Blendin’ Bart bij gastheer/-vrouw Polynesian Pisco en Sippin’ Svalby. Wie wat serveert is deze avond een grote verrassing, omdat alleen J. een tipje van de sluier gelicht had in het gastenboek. Welnu, de drankjes en zeker ook de hapjes zijn wederom uitstekend bevallen!

Lees verder…

De Groene Fee…

Zo, de kogel is door de kerk. Ik heb eindelijk een fles absint gescoord. Sinds het verbod op absint dat in heel veel landen aan het begin van de 20e eeuw werd ingevoerd, is men het volgens mij in cocktails noodgedwongen gaan vervangen door ‘slappe aftreksels’ zoals Pernod of Herbsaint (anagram, op één letter na voor zij die dat niet wisten). Maar dat hoeft sinds een aantal jaar niet meer. Het verbod is opgeheven in de meeste landen en er zijn sindsdien vele merken op de markt gekomen. En naar ik mocht lezen, ook heel veel slechte. Het spul is bepaald niet het goedkoopste in de schappen, dus wilde ik me ervan zeker stellen dat ik geen bocht in huis haalde. Ik heb niet alles onthouden van de verschillende merken die gerecenseerd worden op sites als De Groene Fee en La Fée Verte, maar wat ze bij de slijters hier in Alkmaar hebben was geloof ik dramatisch. Het is La Fée geworden, besteld in Engeland (gelijk met de Goslings 151 rum waarover meer op een later moment).

Ik heb nog niet de juiste glazen en lepeltjes gekocht, dat komt wel een keer binnenkort. Maar ik kan er wel al cocktails mee maken. Zo ook die van de afbeelding hierboven, de Absinthe Suissesse. Ik heb recent de instructies van Kaiser Penguin maar weer eens opgevolgd en m’n eigen orgeat gemaakt. Leuk om te doen, en smaakt ook echt naar amandel in plaats van bitterkoekjes (Monin). Het lag ook voor de hand dus om het bij dat artikel vermelde drankje uit te gaan proberen.

Mijn mening: mwoah. Wel lekker, niet bijster bijzonder. Aangezien je met zowel eiwit als room aan de slag gaat, moet je je helemaal de tyfus schudden om de juiste textuur te krijgen. Maar in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Ramos Gin Fizz, loont deze naar mijn idee minder de moeite. Maar toch even hier het recept:

• 2oz absint
• 1½oz orgeat
• 1½oz (slag)room
• 8 druppels orange flower water
• 1 eiwit

Schudden met crushed ijs tot je om je moeder gaat schreeuwen, en strainen in een cocktailglas.

Binnenkort meer (tiki?) absint probeersels…

When in doubt, cast fireball

Ja okee, ik ben een geek. Whatever. Ik speel Dungeons & Dragons met een groepje vrienden. Al jaren, omdat ik het nog steeds een ontspannen en gezellig tijdverdrijf vind. Erg boeiend voor dit blog in ieder geval. Maar ik zag pas een D&D advertentie (hiernaast afgebeeld) in een tijdschrift staan die gewoon helemaal tiki was (het betrof een advertentie voor miniatuurtjes). En ik wist dat ik die gewoon wilde gebruiken in een blogpost. Ik had alleen een excuus nodig.

En dat excuus heb ik gevonden: de Dungeon Master cocktail. Okee het is misschien wat geforceerd, maar gun me m’n lolletje. En het smaakt eigenlijk nog best lekker, mits je van whiskey-cocktails houdt. Het is feitelijk ongeveer een Manhattan met een vleugje kersen.

• ½oz Jack Daniel’s
• ½oz Cherry Brandy
• 2 dashes Orange Bitters (Regan’s #6 gebruikt, die ander heb ik niet)
• 1 tl suikersiroop

Roeren met ijs en strainen in een cocktailglas.

Overmorgen mag ik weer. De wereld redden van boze tovenaars, monsters en ander gespuis. Ik ben helaas op het moment niet zelf de Dungeon Master, maar als dat op zeker moment weer wel zo zal zijn, ga ik gewoon de hele tijd deze cocktails naar binnen tanken.

Dungeon Master: “However, through defeat you shall find victory.”
Diana the Acrobat: “What’s that supposed to mean?”
Eric: “It means the warranty has run out on Dungeon Master’s brain.”

Hoe lui zijn jullie?

Je ziet het wel eens staan in de winkel: een fles(je) simple syrup. Suiker opgelost in water. Meer is het niet. En toch vraagt een merk als Monin er eigenlijk best wel veel geld voor. Er zullen dus mensen zijn die dat kopen, terwijl dit toch wel heel erg makkelijk en snel is om even zelf thuis te regelen. Maar hoe ver gaan jullie in het zelf maken van je siropen? Ik ben wel benieuwd. Ik ben op zich een redelijk lui mens, en kom naast suikersiroop over het algemeen niet veel verder dan kaneelsiroop, honingsiroop en coconut cream. En falernum als je dat mee telt. Om bepaalde drankjes uit te proberen of een artikeltje te schrijven, doe ik nog wel eens wat extra, maar als het even kan ben ik die luie gast.

Maar niet bij de hiernaast afgebeelde cocktail. Mijn eerste echte eigen creatie (bewust althans).

Essequebo

• 1½oz El Dorado 15Yr Old
• ¼oz kaneelsiroop (homemade)
• ¼oz falernum (homemade)
• ¼oz orgeat (niet homemade)
• ¾oz vers limoensap

Old-fashioned glas vullen met crushed ice en alles er even doorheen roeren.

The Times They Are A-Changin’

Sorry, het heeft niets, maar dan ook niets met Tiki en/of cocktails te maken. Maar ik moest er gewoon iets over schrijven. Het is namelijk het einde van een era, of het begin van een nieuwe. Of allebei. Zoals mensen die mij kennen weten, is er één biertje dat ik als mijn meest favoriete biertje EVER beschouw. En dat is La Chouffe. Veel bieren komen in de buurt, maar aan La Chouffe heb ik mijn hart gegeven. En ik weet dat ik niet de enige ben. Maar er is iets veranderd…

Lees verder…

Search for the holy grail: Trader Vic’s #2

Our Happy Place

Ja, Trader Vic’s in London. Een vette grijns is ook nu niet van ons gezicht te slaan terwijl we aan een Mai Tai uit een Trader Vic’s glas zitten terug te denken. Kwijl.

Lees verder…

Search for the holy grail: Trader Vic’s #1

Wat een pech: de Trader Vic’s in Berlijn sluit zijn deuren een kleine drie weken voordat wij naar die stad gaan. Wat gegoogle levert een paar andere ‘Tiki’-adresjes op, die we dan maar gaan uitproberen.

Lees verder…

Favorites (1)

Zoals mijnheer de Strandkammer al opmerkte hebben we op zijn verjaardagspartij voornamelijk teruggegrepen naar onze favorieten. Maar aangezien er van die favorieten ook weer verschillende recepten rondzwerven hier mijn favoriete recept voor de Missionary’s Downfall. Word round the camp fire is dat ons aller Beachbum Berry binnenkort met een update van zijn eerste 2 boekies komt, getiteld Beachbum Berry Remixed. Grappig detail is ook dat de oude boekjes die wij al een paar jaar in bezit hebben inmiddels zijn uitverkocht en voor dikke doekoe op Amazon worden aangeboden. Ik ben benieuwd wat het recept voor de Missionary’s Downfall in dit nieuwe boekje zal zijn, aangezien hij in latere seminars een recept gebruikt dat heel anders is dan dat in de Grog Log. Vooral de toevoeging van honey mix is wat mij betreft een gouden greep wat deze cocktail gelijk tot een all-time favorite heeft gemaakt.

• 1/2 ounce fresh lime juice
• 1/2 ounce peach brandy (Bols is beter dan DeKuyper)
• 1 ounce white Bacardi Havana Club rum
• 1 ounce Don’s honey mix (one part honey, one part water)
• 2 ounces diced fresh pineapple (1 ring)
• 10 leaves fresh mint
• 6 ounces crushed ice

GARNISH: Tip of a mint sprig (3 or 4 leaves on short stem) placed in the center of drink.
Put everything in a blender (except garnish). Blend at high speed for 20 seconds at least one minute. Pour into a saucer champagne Hurricane glass.

De hoeveelheid ijs die je erbij dondert is erg belangrijk. Te veel en hij is niet meer door een rietje te drinken, te weinig en hij wordt te waterig. Een bijkomend voordeel is dat we deze waarschijnlijk tot in het einde der tijden kunnen blijven drinken. Niet zoals onze geliefde cocktails met Lemon Hart Demerara 151. Het gerucht gaat namelijk dat deze key rum, waar eigenlijk geen enkele tiki-lover zonder kan, uit de handel genomen gaat worden. Wordt het tijd om te hamsteren? En zoja, hoeveel flessen dan?

They are night zombies!! They are neighbors!!

Ter gelegenheid van Halloween 2007 hebben we destijds bij Tiki Riki en Passie Sassie een vergelijkend warenonderzoek gedaan tussen de verschillende zombies uit Sippin’ Safari. En daarna een zekere hoeveelheid van de winnende versie (de 1934 Punch) meegenomen naar de kroeg. Maar er zijn natuurlijk meer zombierecepten dan de drie die we toen hebben vergeleken.

Niet al te lang geleden stuitte ik bij A Mountain of Crushed Ice al op een paar nieuwe varianten, en vanavond heb ik meer doorgelezen van de oogst van de TDN die erbij hoorde. De belangrijkste daarvan waren bij (wederom) Kaiser Penguin na te lezen. Helaas heb ik alleen niet zo alles in huis om ze gewoon even direct in elkaar te zetten en te proberen. Ik drink op dit moment een (licht aangepaste versie van de) Bloody Zombie, maar dat is eigenlijk niet eens degene waar ik nou het meest benieuwd naar was (en is ook niet heel bijzonder als ik eerlijk ben).

Ik wil eigenlijk wel een aantal van die andere gaan proberen binnenkort. Vrijwel alle ingrediënten zijn volgens mij prima te doen, maar vereisen even wat voorbereiding. Dat ga ik eens inplannen voor mezelf (agavesiroop scoren bijvoorbeeld, want daar had ik eerder al meer dingen mee gezien). Misschien kunnen we wel een tweede zombie taste-off doen (gezellig!), maar daar ga ik gewoon lekker even niet op wachten. Eerst ongeduldig zelf proberen…

Update 14 mei: Mexican Zombie: 3 sterren; Guyana Zombie: 4½ sterren. Van de 5 dus hè…

Wat?!? Geen Tiki bier?

In 2007 stond het op de kaart: Tiki bier. Reden genoeg om naar het 6e Nederlands Speciaalbier Festival in ‘s Hertogenbosch af te reizen dus. Een andere reden was dat vrienden van Pipster en de familie Ananas een stand hadden met hun eigen brouwerij, de Muifelbrouwerij (die ook speciaal voor de trouwerij van Pipa en Ciel vorig jaar een bier hadden gebrouwen; een lekkere herinner ik me nog). Er bleek dit jaar alleen geen Tiki bier te zijn, maar toch een verslag op tikitime.nl. Gewoon omdat het kan. Eigenlijk zou het verslag van de hand van Ciel komen, maar ik was vergeten er honderd bier op te zetten…

Het festival vond plaats op de Grote Markt, heerlijk in de open lucht. Het was niet heel warm, maar bij vlagen wel lekker zonnig. Wat mij betreft een prima weertje om lekkere biertjes te proeven. Ik vond de hele dag de sfeer erg gemoedelijk, en het hele uitje als geheel gewoon voor herhaling vatbaar. Er waren iets van 30 brouwerijen vertegenwoordigd, dus we hebben bij lange na de meeste niet kunnen proberen. Volgend jaar weer. En nu de bieren…

Lees verder…

Eindelijk! Een post over drank!

Geachte lezer,

In tegenstelling tot waar het gezien de activiteit op dit weblog op lijkt, worden er de laatste tijd wel degelijk fijne tropische versnaperingen gedronken in Alkmaar. Alleen ziet u er hier weinig van terug. De laatste Tiki Time ligt al enkele maanden achter ons, maar bij een aantal gelegenheden zijn er inmiddels wel flessen rum leeggeraakt en was zelfs extra ijs uit een nabijgelegen horeca-etablissement  vereist afgelopen weekend. Bij die gelegenheden wordt er veelal gegrepen naar recepten die zich inmiddels hebben bewezen en wij onder onze favorieten mogen scharen. Vanavond echter niet.

Ik kwam hedenavond een prachtige foto tegen op het Kaiser Penguin blog, en was op slag verliefd. Die wil ik ook! Ik heb echter geen Mount Gay Extra Old maar alleen de Mount Gay Eclipse, maar heb ‘m toch gemaakt en gegarneerd. En potverdikkeme, hij’s nog lekker ook, de Rikki Tiki Tavi.

• 3oz Mount Gay Extra Old rum
• ¾oz cognac
• ¾oz vers grapefruitsap
• ¾oz vers limoensap
• ½oz orgeat
• ¼oz suikersiroop

Flash blend all ingredients with 1c crushed ice. Garnish with the symbol of Ra.

Dus, gewoon om deze site weer even op te leuken: dit bericht. Als ik de Mount Gay Extra Old zou hebben, maak ik ‘m daar zeker ook een keer mee, maar zonder is ie ook al prima.

Binnenkort: nog een blogbericht. De benodigde aantekeningen van afgelopen zondag zijn veilig aangetroffen op de deurmat. De foto’s nog niet in de mailbox, maar ik red het ook zonder eventueel.

Eindelijk een echte!

Dat werd eens tijd. Afgelopen zaterdag op m’n verjaardagspartijtje sneuvelde dan toch eindelijk de cheap-ass blender waar ik al minimaal twee jaar met veel plezier gebruik van maakte. Het ding dat destijds een schamele 15 euro had gekost, overleefde de bereiding van een ‘bijzondere’ Missionary’s Downfall niet. Het is nu een ex-blender.

Maar dus had ik eindelijk het excuus om een mooie nieuwe te kopen. Het is een prachtige Bestron DHA3202 geworden, en niet meer zo’n plastic geval van de Hema. Mooi ie is hè? Wat zal ik er als eerste eens in bereiden? Hmmm…

Ja, ik weet dat je me gespiegeld kunt zien in de foto. Soit. Geen zin om weg te poetsen.

Binnenkort maar weer eens een postje over cocktails, wordt weer eens tijd. De zomer staat tenslotte voor de deur!

Dat was lang geleden!

Sommigen zullen het drankje hiernaast wel direct herkennen aan de karakteristieke garnering: de Pearl of Wisdom. Mijn bijdrage op de eerste editie van Tiki Time, inmiddels al weer een tijdje geleden. En volgens mij had ik ‘m daarna nooit meer gedronken. Onterecht, want het smaakte best. Ik weet nog dat we de eerste keer allemaal cijfers gingen geven aan ieder’s cocktails, om aan het eind de favoriet van de avond aan te kunnen wijzen. Volgens mij won Rick’s Nui Nui, maar deze werd ook gewaardeerd.

Deze vergeleken we toen een beetje met de Singapore Sling (ook op die avond geserveerd). En dat klopt inderdaad wel een beetje, hoewel ze toch ook wel weer anders zijn, hoor. Ik verkies denk ik toch de Sling. Maar ziet ie er hier nu niet ook een stuk minder rommelig uit dan bij de eerste poging? Oefening baart kunst…

De smaak zal ook wel iets anders zijn aangezien ik inmiddels andere merken in huis heb. Nu: Cherry Heering; toen: Pollen. Nu: Tanqueray gin; toen: Gordon’s London Dry. De sake is nog wel van hetzelfde merk…

Oud cocktailboek

Potverdikkeme, daar gaat m’n statement dat ik zelden van die boekjes koop. Maar in mijn recent vermelde boekje stond een foto van het hiernaast afgebeelde boekje. Dat maakte me uiteraard nieuwsgierig, een foto van een oud (uit 1950) Nederlands cocktailboek in een nieuw Amerikaans cocktailboek. Ik vond de kaft eigenlijk meteen wel leuk, met die haan erop. Ik ben dus maar even gaan googlen. En verhip! Ik vond er zomaar eentje voor een redelijk schappelijk bedrag op het net. Ik besloot gewoon niet te twijfelen en gewoon te kopen, zonder verder een woord te hebben kunnen vinden over de inhoud en kwaliteit ervan.

Vandaag kreeg ik ‘m binnen. Het is een schattig klein boekje (16×12 cm) met zo’n ouderwetse kaft van linnen. Wel wat beschadigd, maar het zit allemaal nog bij elkaar. Geen probleem. En het ziet er van binnen ook erg leuk uit, met van die karakteristieke lijntekeningen. Het is uiteraard tweedehands, met een bedrijfssticker in de binnenkaft (van een vleeswarenfabriek uit Amsterdam en de naam van een vertegenwoordiger) en de namen plus data van krijgen van twee oude eigenaren (of gevers). Ik vind het schattig. Laat me toch.

Over de recepten maak ik me niet zo veel illusies, het zal weinig spectaculairs bevatten. Maar je weet nooit. Ik heb er vast eentje uitgeprobeerd:

Alligator Club Cocktail

• 30 gram Rye of Canadian Whisky
• 10 gram Benedictine
• het sap van een halve sinaasappel

Shaken en in een cocktailglas doen. Dit is volgens een speciaal recept van de Club of Alligators, een club van Amerikaanse piloten en luchtvaart-technici in Holland. Een cocktail, waarvan ook gewone landrotten in hoger sferen kunnen geraken.