In een onooglijke, verdiepte parkeergarage van het Radisson Blu Hotel in Hamburg vinden wij donderdag 17 juni 2010 ons paradijs: Trader Vic’s Hamburg. Lees verder…
Vandaag is de grote dag. Beachbum Berry Remixed komt officieel uit. Bij Amazon is ie meteen out of stock zie ik nu, dus ik ben benieuwd of onze bestelling er door is, of dat ook wij moeten wachten. Ik wacht vol spanning op een bevrijdend bericht per e-mail. Er kwam alleen nog iets anders om de hoek kijken toen ik recent de bestelling wilde plaatsen. Mevrouw Svalby en meneer Pisco hadden namelijk iets anders leuks bij Amazon gezien: Moai ijsblokjesvormpjes. Vet leuk! Alleen…ze leverden niet naar Nederland. That’s a bummer, dude…
Dat betekent natuurlijk niet dat je het meteen moet opgeven, want er zijn meer wegen die naar Rome leiden. In mijn tomeloze enthousiasme ben ik meteen gaan zoeken naar andere online winkeltjes die hetzelfde spul verkochten. Na een paar sites te hebben gevonden die ook niet leverden, kwam ik er uiteindelijk toch eentje tegen die dat wel deed: Baron Bob. Na het doorrekenen van de verzendkosten besloten Svalby, Pisco en ondergetekende dat we het gewoon gingen doen. Hup, ieder twee bakjes besteld. En tot mijn grote verbazing kwamen ze gisteren al binnen. Da’s nog eens vlot.
Ik vind ze schattig, maar praktisch en echt nuttig zijn ze natuurlijk niet. Het is leuk dat er iets met een leuk vormpje in je drankje rond drijft, maar je ziet ze natuurlijk alleen bij een behoorlijk heldere cocktail. En dat geldt niet voor veruit de meeste tiki-cocktails. Op de foto hiernaast zie je een Fog Cutter, die nog enigszins doorzichtig genoemd kan worden, maar zelfs daar is het nauwelijks te zien. Maar ze kunnen natuurlijk ook gewoon in een mojito, gezellig samen met de blaadjes munt…
Een ander idee is natuurlijk om ze van een kleurtje te voorzien. Is er niet gewoon spul te krijgen om je drinken (of eten) een leuk kleurtje te geven, maar dat de smaak verder niet beïnvloedt? Waar haal je zoiets? Wie helpt me even?
Ondanks dat het weer misschien vraagt om Hot Buttered Rums en andere warme versnaperingen toch eerst maar weer eens een berichtje over drank met een hoop ijs er in. (Bovendien was iemand me al voor.) Ik realiseerde me namelijk een tijdje geleden al dat er op deze site eigenlijk weinig meer wordt geschreven over drank. Wel over mensen die op verschillende plaatsen drank tot zich hebben genomen, maar niets over de dagelijkse drankperikelen. Daarom dit bericht.
Een groot gemis bij de verschillende groentewinkeliers in Alkmaar vind ik al tijden het ontbreken van stervruchten. In Amsterdam koop je ze ongeveer op iedere straathoek, maar hier kwam ik ze maar nergens tegen. Tot afgelopen zaterdag. Tot mijn grote verbazing zag ik die dingen opeens liggen bij de Sultan. Hup, meteen eentje scoren dus. Qua smaak stellen die dingen niet zo bijster veel voor, maar als garnering zijn ze subliem. Tijd voor een foto voor het blog. Nu nog een drankje.
Volgens mij heb ik tegenwoordig een nieuw favoriet weblog, te weten A Mountain of Crushed Ice. Een bijzonder leuke en gevarieerde site als je het mij vraagt met veel interessante recepten. En veel tiki. Daar ging ik hedenavond dus maar weer eens iets van proberen. De keuze is gevallen op de Polynesian Triangle. Waarom die? Leek me lekker, niet te ingewikkeld, gewoon proberen dus. En lekker is ie.
Ik moest traditioneel natuurlijk een beetje smokkelen met de ingrediënten. Dat lijkt wel traditie te worden, maat gaat me tegenwoordig ook steeds beter af. Oefening baart kunst, gok ik. De custom-made vanillesiroop had ik natuurlijk niet, en ook geen spiced rum uit New Orleans. De andere rums wel uit dezelfde familie, maar een ander merk. Nu gokte ik dat het gebruik van andere merken en gewone vanillesiroop niet zo’n bezwaar zou zijn, maar de bite van de kruiden wilde ik er wel bij hebben. In plaats van er peper of chilipoeder bij te pleuren (geeft alleen maar troep in de cocktail), heb ik alle ingrediënten eerst even laten weken met een rode peper en die daarna mee geschud. En dat heeft geholpen. Er zit een licht pittige bijsmaak aan de cocktail, maar niet te prominent. De spiced rum zelf heb ik vervangen door Appleton V/X.
En lekker is ie dus. Zoals al op de site vermeld bij de erboven genoemde Ancient Mariner, smaakt ie een beetje als het lichte en fruitiger broertje van de Mai Tai. Maar dan met een subtiel pittig tintje dat ‘m helemaal af maakt. Best verkwikkend. Helemaal niet verkeerd dus.
Zo zag ie er bij mij uit:
Schudden en strainen in een glas gevuld met crushed ice.
¡Hola!
Weer terug uit het land van mojito’s, daiquiri’s en piña colada’s. Zoals verwacht heb ik me redelijk tegoed kunnen doen aan met name deze drie cocktails. De score komt op zo’n 40 mojito’s, 15 daiquiri’s en ook ongeveer 15 piña colada’s. Plus nog een aantal andere ter variantie. De kwaliteit was, ook niet verrassend, wisselend. In de hotels, en zeker de all-inclusive, kan je vaak maar beter een biertje bestellen, maar op terrasjes en in barretjes is de kwaliteit vaak prima gebleken. Op sommige plekken wordt de suiker ook vers voor je uit het suikerriet geperst, helemaal tof! De daiquiri in El Floridita viel helaas enigszins tegen (lees: toeristenfuik), maar was wel de duurste van de hele vakantie (tegen de 5 euro). De mojito van La Bodeguita del Medio heb ik helaas aan me voorbij moeten laten gaan. De reden dat de balans zo extreem is uitgevallen richting de mojito en niet de daiquiri is dat ze de laatste vaak in een blender pleurden…zonde van de smaak.
Wat betreft andere cocktails, heb ik weinig nieuws ontdekt. De enige die nog enigszins interessant bleek, was een rum-gebaseerde white russian genaamd Trinidario in het hotel bij Trinidad. Maar die was eigenlijk stiekem minder lekker dan een gewone white russian. Creatief zijn ze daar niet echt helaas, of ik heb het gewoon niet kunnen vinden.
Natuurlijk heb op Cuba nog meer gedaan dan me alleen bezig houden met de kwaliteit en diversiteit van de cocktails. Ik heb ook rum gekocht. Om me heen zag ik veel mensen verschillende Havana Club rums als souvenir meenemen, waarschijnlijk aangezien het daar vele malen goedkoper is. Maar ik wilde iets meenemen dat hier niet zo eenvoudig te vinden is (of die ik nog niet eerder heb gezien). Uiteindelijk zijn het twee flessen rum geworden. Eigenlijk anderhalf, want die ene bevat maar 350 ml.
De eerste, Ron Refino Arecha, is een witte rum, die zelfs puur best te versmaden is, zeker voor een witte. Ik kocht ‘m bij een tankstation voor het indrukwekkende bedrag van €0,80. Ondanks die hoge prijs was het het wel waard vond ik. De tweede was nóg duurder (iets meer dan €40) en is een gerijpte van 12 jaar oud, Ron Mulata de Cuba Reserva Real. Die ben ik nu aan het proeven en valt ook zeker niet tegen.
Het lijkt me leuk als we binnenkort weer eens bij elkaar komen om Cubaanse rums te vergelijken. Medereisgenoot Martijn heeft de Havana Club Gran Reserva gescoord waarvan ik de oude versie dus al had, en hij nu de nieuwe. Kunnen we kijken of daar merkbaar verschil tussen zit en de souvenirs van Pipster en Manon van vorig jaar er ook bij pakken.
Wie zegt er nog meer Arrrrrrrrrrr?
Salud, Amor Y Dinero!
Een Trader Vic’s zou volgens de website niet op onze reisroute te vinden zijn. Dat pakte anders uit… Lees verder…
www.tiki-bar.ru belooft mooie dames, en dat durven we op een dinsdagmiddag 18.00 uur wel aan. We vinden de bar vrij makkelijk via het kaartje van de website en de menukaart op diezelfde site belooft ons veel goeds.
De entree – The captain was here – geeft ons enigszins jeuk, maar gelukkig lachen twee grote tikibeelden ons toe bij binnenkomst. Royale bar, veel zitplaatsen; helaas is de schommelroeiboot al bezet.
Nog even de tas inpakken… Ik heb er zin in!
Anderhalve week geleden was ik een weekendje in Praag. Mara opzoeken. Geslaagd weekend, erg leuk elkaar weer eens te zien en te spreken. En ik was ook nog nooit in Praag geweest. Prachtige stad, gezellige sfeer en we hadden nog eens fantastisch weer ook. En Praag had een extra bonus daar nog eens bovenop: een heuse tikibar! Die moesten we natuurlijk even aandoen. En aldus geschiedde.
De tikibar draagt de naam Tiki Taky en ligt enigszins buiten het echte centrum. Het is een vrij kleine tent, en daarom best knus. De aankleding was creatief gedaan. Niet de luxueuze ambiance die ik op foto’s van Trader Vic’s Londen bespeur, maar veel meer zelf bedacht en samengesteld. Het budget zal ook anders zijn geweest. Maar het was evengoed allemaal erg sfeervol, tot aan vliegende schildpadden die op het plafond waren geschilderd. En de bar zelf was gewoon keurig van bamboe en riet, zoals je verwacht. De verlichting was aan de donkere kant, hetgeen een intiem sfeertje creëerde.
En de cocktails? Hoe waren die? Nou, best heel aardig, maar niet ook niet heel geweldig. We hebben allebei eerst een Mai Tai geprobeerd en daarna een Scorpion. De Mai Tai was zo’n recept met ananassap erin. Niet authentiek dus en veel zoeter, maar deze was op zich helemaal niet verkeerd. De Scorpion hadden we daarna zorgvuldig uitgezocht op het ontbreken van hevige zoetmakers. Dat pakte goed uit. Deze was meteen een stukje steviger van smaak. Zeker geslaagd. En beide drankjes werden geserveerd in zorgvuldig gegarneerde Tiki mokken! Pluspunt!
We besloten nog een derde cocktail toe te nemen, alvorens af te zakken naar de nabij gelegen alternatieve (Parkhof-achtige) kroeg om daar bier te gaan tanken. Schandalig genoeg kozen we beiden voor een niet-tiki cocktail. Mara koos een gin en wodka-gebaseerde kersen(?) cocktail die helaas te waterig bleek door te veel Spa rood. Mijn Cosmopolitan was ook niet de lekkerste die ik ooit heb gedronken, maar ook zeker niet de minste. En het was mooi geweest.
Kortom, we vonden de cocktails van best okee niveau en de ambiance gewoon erg leuk. De muziek vroeg er wel om niet al te lang te blijven hangen (de helft was Richard Cheese-achtige flauwe muzak, gaat snel vervelen), maar paste op zich wel. Een prima plekje om relaxed een tijdje te verpozen in alle rust. De eigenaar bleek een Amerikaan in een Otto’s Shrunken Head T-shirt, en het zou zomaar kunnen dat het menu hier op die tent gebaseerd is. Dus, ben je in Praag: ga gewoon even langs, is leuk.
Vrijdag 17 juli is het goed weer voor de tiende Tiki Time onder wuivende coniferen. Present zijn J. de Strandkammer, Citrus Ciel, Pineapple Pipa, Lonn Island Ice Tea, Blendin’ Bart bij gastheer/-vrouw Polynesian Pisco en Sippin’ Svalby. Wie wat serveert is deze avond een grote verrassing, omdat alleen J. een tipje van de sluier gelicht had in het gastenboek. Welnu, de drankjes en zeker ook de hapjes zijn wederom uitstekend bevallen!
Zo, de kogel is door de kerk. Ik heb eindelijk een fles absint gescoord. Sinds het verbod op absint dat in heel veel landen aan het begin van de 20e eeuw werd ingevoerd, is men het volgens mij in cocktails noodgedwongen gaan vervangen door ‘slappe aftreksels’ zoals Pernod of Herbsaint (anagram, op één letter na voor zij die dat niet wisten). Maar dat hoeft sinds een aantal jaar niet meer. Het verbod is opgeheven in de meeste landen en er zijn sindsdien vele merken op de markt gekomen. En naar ik mocht lezen, ook heel veel slechte. Het spul is bepaald niet het goedkoopste in de schappen, dus wilde ik me ervan zeker stellen dat ik geen bocht in huis haalde. Ik heb niet alles onthouden van de verschillende merken die gerecenseerd worden op sites als De Groene Fee en La Fée Verte, maar wat ze bij de slijters hier in Alkmaar hebben was geloof ik dramatisch. Het is La Fée geworden, besteld in Engeland (gelijk met de Goslings 151 rum waarover meer op een later moment).
Ik heb nog niet de juiste glazen en lepeltjes gekocht, dat komt wel een keer binnenkort. Maar ik kan er wel al cocktails mee maken. Zo ook die van de afbeelding hierboven, de Absinthe Suissesse. Ik heb recent de instructies van Kaiser Penguin maar weer eens opgevolgd en m’n eigen orgeat gemaakt. Leuk om te doen, en smaakt ook echt naar amandel in plaats van bitterkoekjes (Monin). Het lag ook voor de hand dus om het bij dat artikel vermelde drankje uit te gaan proberen.
Mijn mening: mwoah. Wel lekker, niet bijster bijzonder. Aangezien je met zowel eiwit als room aan de slag gaat, moet je je helemaal de tyfus schudden om de juiste textuur te krijgen. Maar in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Ramos Gin Fizz, loont deze naar mijn idee minder de moeite. Maar toch even hier het recept:
Schudden met crushed ijs tot je om je moeder gaat schreeuwen, en strainen in een cocktailglas.
Binnenkort meer (tiki?) absint probeersels…
Je ziet het wel eens staan in de winkel: een fles(je) simple syrup. Suiker opgelost in water. Meer is het niet. En toch vraagt een merk als Monin er eigenlijk best wel veel geld voor. Er zullen dus mensen zijn die dat kopen, terwijl dit toch wel heel erg makkelijk en snel is om even zelf thuis te regelen. Maar hoe ver gaan jullie in het zelf maken van je siropen? Ik ben wel benieuwd. Ik ben op zich een redelijk lui mens, en kom naast suikersiroop over het algemeen niet veel verder dan kaneelsiroop, honingsiroop en coconut cream. En falernum als je dat mee telt. Om bepaalde drankjes uit te proberen of een artikeltje te schrijven, doe ik nog wel eens wat extra, maar als het even kan ben ik die luie gast.
Maar niet bij de hiernaast afgebeelde cocktail. Mijn eerste echte eigen creatie (bewust althans).
Essequebo
Old-fashioned glas vullen met crushed ice en alles er even doorheen roeren.
Our Happy Place
Ja, Trader Vic’s in London. Een vette grijns is ook nu niet van ons gezicht te slaan terwijl we aan een Mai Tai uit een Trader Vic’s glas zitten terug te denken. Kwijl.
Wat een pech: de Trader Vic’s in Berlijn sluit zijn deuren een kleine drie weken voordat wij naar die stad gaan. Wat gegoogle levert een paar andere ‘Tiki’-adresjes op, die we dan maar gaan uitproberen.
Zoals mijnheer de Strandkammer al opmerkte hebben we op zijn verjaardagspartij voornamelijk teruggegrepen naar onze favorieten. Maar aangezien er van die favorieten ook weer verschillende recepten rondzwerven hier mijn favoriete recept voor de Missionary’s Downfall. Word round the camp fire is dat ons aller Beachbum Berry binnenkort met een update van zijn eerste 2 boekies komt, getiteld Beachbum Berry Remixed. Grappig detail is ook dat de oude boekjes die wij al een paar jaar in bezit hebben inmiddels zijn uitverkocht en voor dikke doekoe op Amazon worden aangeboden. Ik ben benieuwd wat het recept voor de Missionary’s Downfall in dit nieuwe boekje zal zijn, aangezien hij in latere seminars een recept gebruikt dat heel anders is dan dat in de Grog Log. Vooral de toevoeging van honey mix is wat mij betreft een gouden greep wat deze cocktail gelijk tot een all-time favorite heeft gemaakt.
GARNISH: Tip of a mint sprig (3 or 4 leaves on short stem) placed in the center of drink.
Put everything in a blender (except garnish). Blend at high speed for 20 seconds at least one minute. Pour into a saucer champagne Hurricane glass.
De hoeveelheid ijs die je erbij dondert is erg belangrijk. Te veel en hij is niet meer door een rietje te drinken, te weinig en hij wordt te waterig. Een bijkomend voordeel is dat we deze waarschijnlijk tot in het einde der tijden kunnen blijven drinken. Niet zoals onze geliefde cocktails met Lemon Hart Demerara 151. Het gerucht gaat namelijk dat deze key rum, waar eigenlijk geen enkele tiki-lover zonder kan, uit de handel genomen gaat worden. Wordt het tijd om te hamsteren? En zoja, hoeveel flessen dan?
Geachte lezer,
In tegenstelling tot waar het gezien de activiteit op dit weblog op lijkt, worden er de laatste tijd wel degelijk fijne tropische versnaperingen gedronken in Alkmaar. Alleen ziet u er hier weinig van terug. De laatste Tiki Time ligt al enkele maanden achter ons, maar bij een aantal gelegenheden zijn er inmiddels wel flessen rum leeggeraakt en was zelfs extra ijs uit een nabijgelegen horeca-etablissement vereist afgelopen weekend. Bij die gelegenheden wordt er veelal gegrepen naar recepten die zich inmiddels hebben bewezen en wij onder onze favorieten mogen scharen. Vanavond echter niet.
Ik kwam hedenavond een prachtige foto tegen op het Kaiser Penguin blog, en was op slag verliefd. Die wil ik ook! Ik heb echter geen Mount Gay Extra Old maar alleen de Mount Gay Eclipse, maar heb ‘m toch gemaakt en gegarneerd. En potverdikkeme, hij’s nog lekker ook, de Rikki Tiki Tavi.
Flash blend all ingredients with 1c crushed ice. Garnish with the symbol of Ra.
Dus, gewoon om deze site weer even op te leuken: dit bericht. Als ik de Mount Gay Extra Old zou hebben, maak ik ‘m daar zeker ook een keer mee, maar zonder is ie ook al prima.
Binnenkort: nog een blogbericht. De benodigde aantekeningen van afgelopen zondag zijn veilig aangetroffen op de deurmat. De foto’s nog niet in de mailbox, maar ik red het ook zonder eventueel.
Copyright © 2019 Tiki Time! All rights reserved. Theme by Laptop Geek.
