Tiki Time #12

Gister was het onze beurt om weer eens een Tiki Time te hosten, de 12^e aflevering. We waren slechts met vijf maar dat mocht de pret zeker niet drukken. Het arriveren van het nieuwe boekje Beachbum Berry Remixed werd goed gevierd en zorgde voor hernieuwde shakeinspiratie. Uiteindelijk hebben we zeven uitstekende cocktails genuttigd en 3 heerlijke hapjes verorberd.

Jeroen beet dit keer de spits af met een Beachbum Berry original, de Burma Shave. We kennen Jeroen als een groot Tom Waits fan, dus dit was een cocktail met zijn naam erop. Of het drankje vernoemd is naar het nummer van ome Tom, of de scheerschuim waar dat nummer dan weer naar is vernoemd, werd niet helemaal duidelijk. Toch hebben we Foreign Affairs even opgezet terwijl de cocktail werd opgediend want met een moppie Tom Waits is natuurlijk nooit iets mis (sic). Deze cocktail heeft als speciaal ingrediënt lychee nut puree. Jeroen had dit volgens eigen zeggen vers willen maken, maar de Sultan had geen verse lychee’s voorradig, bummer. Ik moet zeggen dat met lychee’s uit blik deze cocktail echt erg lekker was. De originals van de Bum kunnen mij niet altijd bekoren maar dit was echt een schot in de roos, hulde voor J. de Strandkammer en de Bum.

Hierna ging ik aan de slag met de Kikuya Lapu, een cocktail van Bob Esmino, een oude barman van Steve Crane aan wie in Sippin’ Safari een heel hoofdstuk wordt gewijd. De roze kleur op de tekening die van de cranberrysap had moeten komen kwam niet helmaal overeen met mijn eindresultaat maar het pakte mijns inziens toch prima uit. Ik had mezelf een paar veranderingen in het originele recept toegestaan wegens het ontbreken van de juiste rums. Het belangrijkste verschil was de Bacardi 151 die ik niet had (there’s a surprise) en was ingewisseld voor Lemon Hart 151 Demerara. Ik denk niet dat de cocktail daar veel slechter van geworden is. Naar mijn idee kan je ook nooit fout gaan met de honing/passievrucht combinatie waaruit de zoete component van dit drankje bestond. Sassie serveerde hierbij haar uitstekende samosa’s, deegflapjes gevuld met currygroenten met een mango chutney erbij, yum.

Toen was het de beurt aan Sippin’ Svalby en mr. Pisco voor hun eerste drankje, ook uit het nieuwe boekje, de Tradewinds. Deze variatie op de door ons zo geliefde Coconaut werd door iedereen hartelijk ontvangen. Iets frisser dan de Coconaut en erg lekker met de apricot brandy die erin ging. Ook de hapjes, zelf gerookte kip en dadels gevuld met cream cheese waren erg lekker en paste goed bij de cocktails.

Jeroen verzorgde vervolgens een Opaka Raka die hij hieronder al eerder blogde, zonder smurfenmoai, maar wel erg lekker. Deze cocktail had voor de verandering eens gin als basis in plaats van rum. De Fee’s whiskey barrel aged bitters gaven dit drankje een heerlijke bite. Weer een winnaar.

De Voyager van Robert Hess was het 2^e drankje van Svalby en Pisco. Een lekker drankje met een nerdy naam, dat kan door ons cocktailnerds natuurlijk alleen maar gewaardeerd worden. Bénédictine is een likeur die je niet veel tegenkomt in Tikidrankjes, maar werkte hier uitstekend.

Toen was het tijd voor de Volcano. Altijd prima, maar nu met iets meer suiker voor de zoetekauwen onder ons en een paar scheutjes Peychaud’s bitters wat verrassend goed werkte in deze bowl. Inmiddels begon het al behoorlijk laat te worden maar de dorst was nog niet gelest. Met een Nui Nui, die bij ons in huis inmiddels de status van klassieker heeft bereikt, sloten we deze avond af. Het was weer een bijzonder fijne Tiki Time. Allen bedankt en op naar #13!

Over BBB Remixed, Jenever en Tiki Time #12. En smurfen.

Okee, het duurde wat langer dan verwacht, maar dan heb je ook wat. Zo’n 250 pagina’s vol foto’s, tekeningen, anekdotes en vooral….recepten. Jawel, Beachbum Berry Remixed is binnen. Afgelopen vrijdag werden er zes exemplaren op kantoor bezorgd, en dus ben ik dit weekend meteen begonnen met doorlezen en proberen.

Ik zou er een uitgebreide boekrecensie van kunnen maken, maar dat doe ik niet. Een boekje dat het beste (en verbeteringen) bevat van twee toonaangevende tiki cocktailboeken en daarbovenop nog eens zo’n 100 nieuwe recepten, heeft geen verdere toelichting of aanbeveling nodig. Het ziet er daarnaast nog eens prachtig uit (hoewel ik de oude ringband nog steeds handiger vind). Gewoon kopen dus, zeker als je de Grog Log en Intoxica nog niet hebt.

Nu wil het lot toevallig dat we aanstaande zaterdag wederom bij elkaar gaan komen voor een hapje en een drankje. Eh, drankjes. Het lijkt enigszins aannemelijk dat ik niet de enige ga zijn die iets uit dit nieuwe boekwerk gaat serveren. De afgelopen keer was ik uit tijdnood niet aan voorproeven toegekomen, en dat wilde ik dit keer voorkomen (ook al pakte het gelukkig goed uit). Ik heb dus al een paar (nieuwe) receptjes geprobeerd. Het is zeer waarschijnlijk dat ik zaterdag aan ga komen zetten met de Opaka Raka. Dus kiezen jullie even een ander, okee?

Tijdens een kraambezoekje gisteravond bij mensen die zaterdag afwezig zullen zijn (ook hier gefeliciteerd!) merkte Peter zeer scherp op dat Junipero Gin hem toch direct wel heel sterk deed denken aan juniper berries (goh!), jeneverbessen, en dus jenever. Hoe zou ie smaken met jenever in plaats van (Tanqueray) gin? Het is tenslotte familie. Dat leek me leuk om te proberen, met de beste graanjenever van de hele wereld, uut Grunn. Ehm, nee. Het drankje verliest z’n bite (en smaak), waarschijnlijk omdat de jenever minder sterk is (35% in plaats van 47,3%). Niet onaardig verder, maar hou gewoon het recept uit het boekje aan. Misschien dat de hoeveelheid jenever verhogen helpt, maar ik vermoed dat dat de smaak niet bevordert.

Hoe komt ie zo blauw? Nee, geen blue curacao. Het is de blauwe kleurstof van de Smurfenmoai.

Tot zaterdag!