Eindelijk een echte!

Dat werd eens tijd. Afgelopen zaterdag op m’n verjaardagspartijtje sneuvelde dan toch eindelijk de cheap-ass blender waar ik al minimaal twee jaar met veel plezier gebruik van maakte. Het ding dat destijds een schamele 15 euro had gekost, overleefde de bereiding van een ‘bijzondere’ Missionary’s Downfall niet. Het is nu een ex-blender.

Maar dus had ik eindelijk het excuus om een mooie nieuwe te kopen. Het is een prachtige Bestron DHA3202 geworden, en niet meer zo’n plastic geval van de Hema. Mooi ie is hè? Wat zal ik er als eerste eens in bereiden? Hmmm…

Ja, ik weet dat je me gespiegeld kunt zien in de foto. Soit. Geen zin om weg te poetsen.

Binnenkort maar weer eens een postje over cocktails, wordt weer eens tijd. De zomer staat tenslotte voor de deur!

Dat was lang geleden!

Sommigen zullen het drankje hiernaast wel direct herkennen aan de karakteristieke garnering: de Pearl of Wisdom. Mijn bijdrage op de eerste editie van Tiki Time, inmiddels al weer een tijdje geleden. En volgens mij had ik ‘m daarna nooit meer gedronken. Onterecht, want het smaakte best. Ik weet nog dat we de eerste keer allemaal cijfers gingen geven aan ieder’s cocktails, om aan het eind de favoriet van de avond aan te kunnen wijzen. Volgens mij won Rick’s Nui Nui, maar deze werd ook gewaardeerd.

Deze vergeleken we toen een beetje met de Singapore Sling (ook op die avond geserveerd). En dat klopt inderdaad wel een beetje, hoewel ze toch ook wel weer anders zijn, hoor. Ik verkies denk ik toch de Sling. Maar ziet ie er hier nu niet ook een stuk minder rommelig uit dan bij de eerste poging? Oefening baart kunst…

De smaak zal ook wel iets anders zijn aangezien ik inmiddels andere merken in huis heb. Nu: Cherry Heering; toen: Pollen. Nu: Tanqueray gin; toen: Gordon’s London Dry. De sake is nog wel van hetzelfde merk…

Mooi roze is niet lelijk

Ik ben de laatste tijd een beetje bezig om wat meer cocktails met bijzondere ingrediënten uit te proberen om te kijken of dat nog verrassende drankjes oplevert (zoals de FIN). Gisteren pakte dat uit in een minder geslaagd experiment, maar de hiernaast afgebeelde cocktail maakt mij wel gelukkig. Het is (wederom) afkomstig van het blog van TraderTiki, en gebruikt pitayasiroop als ‘gek’ bestanddeel.

Het is niet helemaal hetzelfde als op zijn blog, aangezien hij op zijn blog een vrucht had die ook van binnen roze was. Die van de Sultan (€0,79) was wit van binnen, een andere variant. Het schijnt qua smaak weinig te verschillen, maar de kleur is natuurlijk behoorlijk anders. Ik heb thuis wel de luxe van een sapcentrifuge en was daardoor aanzienlijk minder tijd kwijt. En ik kon ‘m alsnog knalroze maken door er ook wat van de schil doorheen te raggen.

Lees verder…

Tiki Time #9

Lees verder…

Salut!

Gisteren bij Harry’s Bar in de Spuistraat…

Stormy weather…

Het is weer herfst. Bijna weer tijd om de skull mugs uit de kast te halen voor een lekkere Hot Buttered Rum. Ik ben normaal al fan van de wat kruidige cocktails maar als het buiten kutweer is wordt dat nog extra aangewakkerd. Dus toen ik vanmorgen deze post over de ‘Harvest Punch’ las op het blog van Kaiser Penguin was mijn interesse gelijk gewekt. Maar 1 ingredient vond ik toch wel wat vreemd. Apfelkorn. Apfelkorn?! Dat spul heb ik sinds mijn tienerjaren niet meer aangeraakt. De Kaiser spreekt er over alsof het een exotisch likeur is, iets speciaals, terwijl ik toch vooral die zoete meuk in mijn hoofd heb. Maargoed, de rest van de ingredienten spraken me zeer aan. Dus er zat niets anders op om naar de slijter te gaan en een fles Apfelkorn te scoren. Hiervoor kon ik voor de verandering gewoon eens bij de Gall & Gall terecht. Hier kom ik eigenlijk bijna nooit vanwege hun zeer teleurstellende rumselectie, maar Apfelkorn zouden ze vast hebben. Ik moet zeggen dat ik me toch een beetje vreemd voelde dat ik met die fles bij de kassa stond. Ik had haast de neiging om iets te zeggen als: “m’n neefje komt vanmiddag langs”. Gek was dat eigenlijk…

Lees verder…

Na 9 maanden…

Oh ja, nieuwe mok!

Ik had net het vorige bericht geplaatst toen me te binnen schoot dat ik ook nog een nieuwe tiki mok had die ik even op de foto wilde zetten. Dat had ik al een keer eerder gedaan, maar ergens is die foto verdwenen (volgens mij gewist wegens te lelijk). Rick had ‘m voor me meegenomen bij Independent Outlet in Amsterdam. Het is een nieuw model van Tiki Farm, de Mauna Loa Tribute Mug (met een leuke oranje dodo op de achterkant).

Een bijkomstigheid van het fotograferen van dit soort mokken is dat het eigenlijk geen donder uit maakt wat je er in stopt, je ziet er toch weinig van. Tenzij ie echt helemaal vol zit natuurlijk en dat zit deze net niet. Er zit een Luau Grog in (uit Sippin’ Safari).

Ik vind het een erg stoere mok, ook omdat ie echt rondom vol details zit en niet alleen voorop. Een mooie aanvulling op de collectie.

Weer raak!

Jawel, een dag later, wederom iets lekkers gevonden. Ik had van de laatste Tiki Time nog een rode grapefruit liggen. Die moest ook op voordat ie begon te schimmelen. En aangezien er best veel sap uit zo’n vrucht komt, zocht ik een cocktail waar een significante hoeveelheid grapefruitsap in moest. En ik vond deze op Trader Tiki’s Booze Blog, de Yellow Carvel. Het recept viel helemaal op z’n plek omdat ik nodig eens iets moest gaan doen met die fles Drambuie die al een tijd onaangeroerd in de kast stond.

Op zich vind ik grapefruitsap snel te wrang, maar zoals in bovenstaand blog te lezen wordt dat helemaal geneutraliseerd door de overige ingrediënten. Een vol ounce suikersiroop maakt ‘m behoorlijk zoet, maar dat kan ik best hebben af en toe.

Afgelopen Lowlands viel op het podium te zien dat Johnny Rotten groot liefhebber van Drambuie was. Misschien ben ik het nu ook wel, althans in deze samenstelling. Dit goedje gaat in ieder geval soepeltjes naar binnen.

• 1½ oz vers grapefruitsap
• 1½ oz Drambuie
• 1 oz suikersiroop
• 2 dashes Angostura Bitters
• snufje zout

Schudden met crushed ice (ik deed ongeveer 10 oz ), uitgieten in een longdrinkglas, opvullen met bubbeltjeswater, garneren met een stuk grapefruitschil.

PS. Het viltje is nog een souvenirtje van de kerstborrel van KindaMuzik van een paar jaar terug, in het gebouw van het NPI aan de Prins Hendrikkade te A’dam. Ik vond de kleur goed passen bij het drankje…

Nee, dat is geen witbiertje..

Gisteren had ik na het koken nog een gehalveerde citroen over omdat ik voor mijn salade niet alles nodig had. Wat doe je dan met de rest? Inderdaad…gebruiken in een cocktail. Maar welke?

Ik doe het niet consequent maar slechts af en toe: het rondstruinen op allerlei cocktailblogs op zoek naar ideetjes. Eentje welke ik dan vaak bezoek (zie ook vorige post) is Oh Gosh! Daar kwam ik ook deze Silver Lining tegen. Leek me lekker. Dus eens even kijken wat ik in huis heb: geen rye whiskey in ieder geval. En geen Spa Rood of andere smaakvrije bubbels. M’n ervaring met het vervangen door bourbon leverde naar mijn smaak de laatste paar keer nou niet de meest geweldige drankjes op, dus ik wilde iets anders proberen. Gewoon maar eens een fijne Schotse whisky uit de kast getrokken. Spa Rood vervangen door Spa Citroen (zit tenminste ook nog echt smaak aan) en gaan!

• 1½ oz Glen Grant Pure Malt
• ¾ oz Licor 43
• ¾ oz vers citroensap
• 1 heel eiwit

Schudden met ijs tot je hand er af vriest, strainen in een met ijs gevuld longdrinkglas en opvullen met Spa Citroen.

En de smaak? Tja, eigenlijk heb ik niets toe te voegen aan wat er ook op bovengenoemd blog staat. Ik kan het er alleen maar mee eens zijn. Gewoon een keer proberen, zou ik zeggen.

Souvenir bedankpost #3

Op de heuglijke dag van de komst van de nieuwe Mini Tiki Joost (nogmaals gefeliciteerd, Rick en Sas!) ook nog even dit korte bericht. Een bedankje voor het Cubaanse souvenirtje dat mij op de afgelopen Tiki Time is overhandigd, een fijn old-fashioned Havana Club glas. Slecht verkrijgbaar in Nederland, maar in Cuba ging dat makkelijker.

Het drankje dat er in zit is een Dizzy Sour. Wel okee, maar niet heel bijzonder. Maar de foto was goed genoeg voor het tonen van het glas.

Pipster, Manon: dank jullie wel!

Falernum van eigen bodem

Ziet er smakelijk uit hè? Over een paar dagen mag ik dit gaan filteren, en mengen met wat andere dingen en wordt het een overheerlijk goedje genaamd falernum. Andere liefhebbers van tikidrankjes kennen dit uiteraard. Falernum is een zoet en kruidig likeur dat een bestanddeel is van best wel een aantal tiki cocktails. Je kan het hier alleen niet in de winkel krijgen, dus moet je het even zelf maken.

Geïnspireerd door onze collega blogger van Le Petit Moai die een verslagje maakte van zijn ervaring met de fabricatie van pimento likeur, besloot ik datzelfde te doen met mijn vierde batch falernum. Ja, de vierde inmiddels al. De eerste twee keer heb ik ‘m gemaakt volgens het Falernum #8 recept van Paul Clarke. De vorige en deze keer volgens een later gevonden recept van Chris Hannah.

Die beviel erg goed, dus besloot ik wederom dat laatste recept te gebruiken. Alleen met minder pecannoten, want dat waren er naar mijn gevoel wel erg veel. Wat zit er verder nog in naast die nootjes? Koffiebonen, kruidnagelen, limoenrasp, pimentobesjes en kaneelstokjes. En rum. Tenminste, voor nu. Over een paar dagen filter ik de boel, en gaat er limoensap bij en suikersiroop en een beetje amandelaroma.

Maar hoe kom je tot bovenstaande drab? Welnu, het zijn twee activiteiten die je even moet ondernemen. De eerste (echt veruit mijn favoriet) is het verzamelen van limoenrasp. Zulk leuk werk! Zo met een raspje en een limoen langs elkaar heen bewegen totdat je limoen er echt niet meer uit ziet. En dat 6 keer! Daarna mag je de andere ingrediënten bij elkaar doen in een vijzel en de boel lekker goed fijnmalen. De pecannootjes heb ik van tevoren dit keer wel even geroosterd in een droge koekenpan (dat was ik de vorige keer vergeten). Dan ruikt het trouwens meteen al lekkerder. Bij elkaar was het misschien een half uurtje werk, valt best mee dus.

Vervolgens gooi je dit alles bij elkaar in een fles en giet je er 90 ml rum bij, zodat het goed onder staat en het smakelijke plaatje van bovenaan dit bericht oplevert. Over twee dagen (of misschien drie als ik er over twee niet aan toe kom), mag dit alles zeer fijn gefilterd worden. Het restant wordt aangevuld met de eerder vermelde ingrediënten en levert een lichtbruinig drankje op dat een bijzonder fijne aanvulling is op de vruchtensappen en rumsoorten die je over het algemeen nodig hebt.

Ik denk niet dat ik een tweede bericht ga wagen aan het eindresultaat, dat voegt niet zo veel toe in dit geval. Ik heb alleen denk ik weer veel te veel, dus als iemand nog een deel van de opbrengst wil hebben….ik hoor het wel. Het is niet zo lang houdbaar als de pimento likeur, dus hier is te veel wel onhandig, want weggooien is ook weer zonde.

Eeeew…

Dat was een leuk feestje gisteren, Rick! Thanks!

Weer een souveniertje!

Nog een souveniertje! Mijn verjaardag valt gewoon meerdere keren per jaar tegenwoordig. En wat voor eentje dit keer!

Een echte klassieker uit het Raffles Hotel te Singapore. Al wat ouder dan de ‘echte’ tiki cocktails die meestal deze pagina’s sieren, maar past er toch wel redelijk bij (ondanks het gebrek aan rum). Bedacht ergens tussen 1910 en 1915 door ene Ngiam Tong Boon, een barman van het Raffles destijds, en sindsdien niet meer weg te denken uit de cocktail scene. Moet ik de naam nog noemen? Volgens mij niet.

Ik heb ‘m gemixt volgens wat men tegenwoordig maar voor het originele recept houdt, en dan is ie gewoon heul erg lekker.

Familie Ananas! Dank! U! Wel! Jullie mogen vaker op huwelijksreis…

Tiki Time #4

Afgelopen vrijdag 29 februari mochten wij op deze schrikkeldag te gast zijn bij Bart en Madelon voor de vierde Tiki Time. De gelukkige aanwezigen waren, naast de gastheer en -vrouw, Inge, Michael, Rick, Saskia en ikzelve. Aan het begin werden we ook nog even vergezeld door Leoni. Ik vond het een zeer geslaagde avond met lekkere drankjes en hapjes en heb nu alweer zin in de volgende keer. Dan maak ik zelf ook weer iets te eten erbij.

Lees verder…